ამას წინათ ასეთი მოსაზრება გავიგე, რომ სტალინის ძეგლი ტურისტების მოსაზიდი კარგი საშუალებაა და რომ უცხოელები, რომლებიც აქ ჩამოდიან, წამსვე 'დიდი ბელადის' ძეგლით ინტერესდებიან.

თავი დავანებოთ იმას, რომ მე ძალიან ბევრი უცხოელი შემხვედრია საქართველოში და ძალიან ბევრი პირადად ჩემთანაც ჩამოსულა სტუმრად, მაგრამ არც ერთს არ გახსენებია სტალინი. აქ სხვა რამე მინდა ვთქვა. დავუშვათ მართლა ინტერესდებიან. რატომ არავინ ფიქრობს იმაზე, რა აზრი უჩნდებათ ტურისტებს ამ ძეგლის ნახვის შემდეგ? მე, მაგალითად თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ კარგს არაფერს ფიქრობენ ჩვენზე. აბა რა უნდა იფიქრო ხალხზე, რომელსაც სერიული მკვლელის ძეგლი უდგას, კბილებით იცვას მას და თან დითირამბებს უმღერის? რას იფიქრებდით თქვენ ინგლისელებზე, 'ჯეკი მფატრავის' ძეგლი რომ დაედგათ სადმე კემბრიჯში ან კენტერბერიში, სახლ მუზეუმიც გაეხსნათ და იქაურ მაცხოვრებლებს მერე აღფრთოვანებული სახეებით მოეყოლათ თქვენთვის, რომ ჯეკი კარგი კაცი იყო, რომელიც ლექსებს წერდა და კაცობრიობა მადლიერი უნდა იყოს მისი, რომ მან ვიღაც სხვა სერიული მკვლელი დაამარცხა.

რას ფიქრობთ თქვენ, როდესაც მოსკოვში მდებარე ლენინის მავზოლეუმი გახსენდებათ?

ერთხელ გია გაჩეჩილაძეს ვუთხარი, სანამ სტალინის ძეგლს არ მოვაშორებთ, არაფერი გვეშველება მეთქი და გაბრაზდა. რას ერჩი სტალინის ძეგლს, იდგას, ვის რას უშლის, სხვა უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემები გვაქვს მოსაგვარებელიო.

მე არ ვთვლი, რომ საქართველოს უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემები ჰქონდეს მოსაგვარებელი, ვიდრე სტალინის ძეგლის აღებაა. გეტყვით რატომაც, ძალიან მარტივია:

ერს, რომელიც სტალინის ძეგლს იცავს და სტალინს აღმერთებს, არა აქვს უფლება რომ თავის ქვეყანაში დემოკრატია მოითხოვოს. ერი რომელიც აღმერთებს ადამიანს, რომელმაც სხვა ერები დაიპყრო, არა აქვს უფლება რომ თავისი ქვეყნის თავისუფლება მოითხოვოს.

და აქ მარტო უფლებაზე არ არის საუბარი. მოითხოვოს რამდენიც უნდა, არ ეღირსება.

ასეთი ერი არასოდეს იქნება თავისუფალი და მას არასოდეს ექნება დემოკრატიული ქვეყანა.